Qytetet dhe rrugët, pa njerëz, vërtet të trembin, sepse padashje skicohen si humnera të harruara, në copa sheshesh, nuk dihet se nga cila kohë. E qielli i pastër, habitshëm, mundëson cicërimat e zogjëve, që lajmëtojnë se përsëri ka mbërri pranvera... Po, pra sërish ka ardhun pranvera... Cicërimat e munguara ndër kaq mote, janë kaq të pranshme, në...