Onufri është një shtëpi botuese e pavarur shqiptare me qendër në Tiranë, Shqipëri dhe një dege në Prishtinë. Onufri u themelua në vitin 1992 dhe konsiderohet si shtëpia kryesore për botimeve e punimeve klasike dhe shkencore në gjuhën shqipe.
Ajo gjithashtu boton edhe vepra të autorëve dhe studiuesëve të huaj në italisht dhe anglisht. Shtëpia Botuese Onufri ose Onufri Botime është emërur sipas piktorit të shekullit të 16të Onufri.
Themeluesi i shtëpisë botuese dhe Drejtor Ekzekutiv i tanishëm është Bujar Hudhri.
Në vitin 1992 Bujar Hudhri themeloi Onufrin shpejt pas rënies së komunizmit me një vizion për të vazhduar përhapjen e kulturës shqiptare në një kohë të historisë së Shqipërisë, kur popullata e saj ishte e magjepsur me veprat e huaja.
…Se mos po e jetojmë si duhet këtë jetë që kemi, që të kërkojmë shtesë një tjetër jetë…
René Peter është njohur që në fëmijëri me Marcel Proustin, duke qenë se baballarët e tyre i përkisnin elitës së mjekëve. Me vonë ata humbën kontaktet, përreth dhjetë vjet, kur pas suksesit të shfaqjes "Chiffon" të Peter, më 1904, Proust i rivendosi kontaktet me të përmes Reynaldo Hahn.
Nëpërmjet dhimbjes që sjell humbja, autorja reagon me humanizëm ndaj vdekjes të së ëmës duke ndërtuar një filozofi të sajën mbi vdekjen. Një filozofi që mbështetet në arsyetime të forta racionale, në thellësi ndjenjash dhe tek shpirti i lirë
Vjen për herë të parë i shqipëruar nga gjuha origjinale “100 vjet vetmi”, një nga kryeveprat e letërsisë botërore të shekullit të XX. Pas një përvoje të gjatë të përkthimit nga gjuha spanjolle, Mira Meksi sjell magjinë e vërtetë të Marquezit, e cila nuk është shijuar siç duhet deri më sot nga lexuesi shqiptar
Ky vëllim përmban pjesë nga ciklik “Kangë të vjetra” dhe “Pleqnime më vete”
Burri pa cilesi eshte nje nga veprat me te rendesishme te letersise europiane dhe boterore ne shekullin e XX. Me ne fund, kjo kryeveper vjen e perkthyer nga gjuha origjinale, prej gjermanishtes, nga Jonila Godole
Si një nga dhjetë librat më me influencë të dekadës së fundit në Kinë, ky roman i vlerësuar ndërkombëtarisht, shkruar nga një prej shkrimtarëve më të mirë bashkëkohorë të Kinës, paraqet një portret të guximshëm të jetës nën kryetarin Mao.
Martin Camaj i dha një ngjyresë moderne novelës shqipe, ku ai ka një konceptim teorik dhe një specifik në rrëfim: Novela e Camajt na vjen si zhanër tragjik, si kujtesë dhe si një teknikë e rrallë narrative, e ngjashme me modelet e rrëfimit të Nervalis, Henry James, Prusti, Joyce, apo edhe autorë të tjerë bashkëkohorë
“Orestia” del nga çdo skemë të gjykuari. Dramë e krimit dhe e gjakmarrjes, e anktheve dhe e luftës për pushtet, e ndeshjes dhe e rrëzimit të ligjeve, e ëndrrave të turbullta dhe e parandjenjave, ajo ka të tilla përmasa që me një vrundull të saj anësor është e aftë të përfshijë, për shembull, tërë historinë e luftës së Trojës
Një nga tragjeditë e njohura të Shekspirit, që besohet të jetë shkruar në vitin 1603. E gjithë vepra përqendrohet në personazhet krysore: Otello arap - general në ushtrinë e Venedikut, Desdemona, gruaja e tij dhe Kasio, togeri i tij.
Një nga tragjeditë e njohura të Shekspirit, që besohet të jetë shkruar në vitin 1603. E gjithë vepra përqendrohet në personazhet krysore: Otello arap - general në ushtrinë e Venedikut, Desdemona, gruaja e tij dhe Kasio, togeri i tij.
Njëqind vjershat dhe poemat në këtë përmbledhje janë gjithë ç’është më e mira në pesëdhjetë vjetët e krijimtarisë poetike të Ismail Kadaresë. Shumë prej këtyre vjershave kanë qenë bërthama të veprave të tij të ardhshme në prozë.
Ky vëllim poetik është një eksperiment i rrallë poetik i realizuar nga një poet dhe një gjuhëtar, një studiues dhe estet i spikatur, ku fjala dhe teksti kanë shtresëzime të shumta historike teksa komunikojnë në të tashmen e tyre. Kjo ia shton vlerat poetike fjalës si mjet poetik
"Pallati i Ëndrrave” është një nga romanet thelbësore të Ismail Kadaresë, me frymën e epikës, të cilën letërsia europiane e quante të shteruar: me njëmbëdhjetë romane, - titujt kryesorë të të cilëve po përkthehen herë pas here, vepra e tij vazhdimisht ka qenë në listën e kandidaturave për çmimin “Nobel”, në emër të letërsisë së Shqipërisë. Ai do ta...
Romani i Agron Tufës “Paqja e përgjakur e Adamit” është një rrëfim elegjiak për fatin e njeriut të drejtë që përpiqet të meritojë “hisen e tij nën diell”, që sakrifikon e flijohet për të afërmin, që ëndërron të ndërtojë strehën e tij në paqe me këtë botë dhe që gjen në realitet vetëm tradhtinë, poshtërimin dhe mosmirënjohjen.
Në këtë studim autori përpiqet të hedhë dritë mbi përdorimin për qëllime legjitimuese nga pushtete të ndryshme politike të ikonës më të rëndësishme të nacionalizmit shqiptar, Skënderbeut, shqiptarit më të njohur dhe më të nderuar ndërkombëtarisht dhe të vetmes figurë historike që mund t’i bashkojë të gjithë shqiptarët nën flamurin e tij.
E treta "sublimis cantica" - sic e quajti autori i saj me vetedije dhe bukuri te thelle, - permban ne vetvete dicka te paperseritshme, qe e dallon nga te gjitha krijimet e tjera te letersise
Shkrimtari i njohur Martin Gjergji merr një ftesë të papritur dhe plot mister nga Ministria e Jashtme e Francës. Është viti 1990. Lejohet të udhëtojë për në Paris pa shoqërues. Gjithçka i tregon se policia e fshehtë e Tiranës i ka ngritur një kurth për ta eliminuar. Vargjet profetike të një poezie të tij të vjetër i krijojnë parandjenja ankthi dhe frike....
Gjate muajit mars Bukinist ka ne fokus vepren dhe perkthimet e Mira Meksit prandaj ky roman shkon tek lexuesi me firmen e autores.
Me një ironi sarkastike në këtë roman tregohet fati i ndryshëm i dy vëllezërve dhe i nënës së tyre që ka humbur kujtesën.
Ky është një triptik i përbërë nga tre tekste mikro-romane: Kalorësi me skifter, Historia e Lidhjes së Shkrimtarëve shqiptarë përballë pasqyrës së një gruaje dhe “Ikja e shtergut”. Tre ngjarje reale që vijnë një një fiction të pazakontë, plot mjeshtri dhe simbolikë nga shkrimtari i madh, - një qasje e rrallë e artit dhe shkrimtarit me sistemin dhe diktaturën
“Te ‘Përbindëshi’ gjendet ndoshta diçka nga imazhet që reflektojnë pasqyrat kohë pas kohe”, shkruan Kadare. Pa vetëdije ai ilustron në këtë roman koncepsionin aristotelian të kohës. Në mjegullnajën romaneske të shkrimtarit, kjo punë përbën veçantinë e “Përbindëshit”, edhe pse me “Spiritusin” ai do ngjizë përsëri kohën në mënyrë krejt të ndryshme.
Një libër per ato gra që Igor Damaskin i ka emërtuar me një togfjalësh Perëndëshat e spunazhit. Ia fillon me Ema Hamilltonin, kujtimi i së cilës mbërrin qysh nga fundi i shekulli i XVIII, për tu afruar, në vitet prej nga edhe mund të ketë dëshmitarë të gjallë, sidomos ato që kanë të bëjnë me luftën e dytë botërore e më pas me luftën e ftohtë. Sigurisht,...