Ky roman është një vepër realiste duke u bazuar te vërtetësia e ngjarjeve, sidomos tek pasqyrimi me vërtetësi i koprracisë së plakut Grande. Problemi shoqëror që trajton autori është ai i rolit të parasë në shkatërrimin e ndjenjave njerëzore.
Qyteti i Breshkave është sprova e parë letrare në prozën e gjatë, e një autori të ri që premton të lerë gjurmë në letërsinë e sotme shqipe.
"Historitë dhe karakteret e personazheve trajtohen dhe zhvillohen përreth individualitetit dhe rrëfimit të personazhit kryesor, i cili quhet T. Në kushtet kur realiteti aktual bëhet për të një bllok i padepërtueshëm, për arsyen se njëri nga shokët e tij të fëmijërisë përfundon në qeli si i pandehur, si rrjedhojë e atrofizimit të sistemit të drejtësisë, që...
Një tjetër roman i nobelistes Svetllana Aleksieviç vjen në shqip. Kësaj radhe në qendër është “homo sovjeticus” njeriu i shndërruar gjatë sistemit komunist, i cili në kapërcyellin e ndryshimeve ishte qenia boshe, pa orientim, pa kauzë dhe pa vizion për të ardhmen.....
Kjo histori e shkruar në vitin 1829 do të vendoset më vonë nga Balzaku në hapjen e sagës "Komedia njerëzore". Ajo përmban komplotin e asaj që do të jetë komponenti i novelave dhe ne tashmë kalojmë tek heronjtë e episodeve të tjera.
Të fyer dhe të poshtëruar, romani që u shkrua me një frymë të vetme dhe që arriti të pushtojë zemrat e rinisë. E çuditshme, po me një frymë lexohet dhe zemrat e rinisë kudo në botë i ka të pushtuara
Kjo është një nga kryeveprat e nobelistes bjelloruse Svetllana Aleksieviç, njëherësh gazetare e njohur, e cila ka sjellë anën e panjohur, - pra vdekjen e gjallë – që solli shpërthimi i reaktorit bërthamor në vitin 1986: Çfarë ndodhi me jetët njerëzore dhe vendet që u prekën nga rrezatimi?!
Është një roman gazmor për aristokratët dhe ambiciozët, që duan të ngjitin shkallët e hierarkisë shoqërore. Një endje e stisur me kujdes, një kënaqësi mëkatare së cilës nuk i shpëton asnjë prej nuancave përthithëse dhe harbuese të jetës angleze. Ashtu si çdo satirë e mirë, Snobët është tejet argëtues, edhe pse thellë fsheh vuajtjet e pamëshirshme të së...
Eshtë një roman i dashurisë për të bukurën në një realitet herë-herë të shëmtuar; i dashurisë për vajzat, lulet dhe këngët e tyre, si edhe i paqtimit me fatin, duke e jetuar atë në çdo frymëmarrje.
Treni i Jugut, me qëndrimin ndaj hebrenjve spikat si një vepër letrare e mbështetur jo vetëm në një truall real ngjarjesh, por edhe në etnotipin dhe humanizmin e njohur të shqiptarëve
"Gotat e kristalit" është libri i parë i autores që sjell përmes imagjinatës së përndezur realitetin tronditës, fatin e njeriut, jetën e mërgimtarit dhe vrundujt e dashurisë.
Romani, - i ndërtuar rreth historisë së jetës së varfër të të dy të rinjëve kinezë që gjejnë një libër të Balzakut, të ndaluar nga Garda e Kuqe, - tregon forcën e humanizmit të dhimbshëm teksa njerëzit përjetonin tragjeditë historike që shkaktonte marrëzia e udhëheqësve
Një nga romanet e angazhuara më të suksesshëm, që doli në prag të zgjedhjeve vendore të vitit 2015, që shquhet për sarkazëm dhe fuqi goditëse shprehëse
Rrëfimi i Bardhyl Londos në këtë libër të jetës është dëshmi e luftës për të mbetur njeri, por edhe një lufte tjetër më të vështirë: të asaj për të mbetur shkrimtar në një shoqëri me dy ngjyra.
Qysh në titull, lajmëron se ka vënë në qendër humbjen dhe mungesën, si ndjesi dhe gjendje, të cilat e mbështjellin përditshmërinë e qenies, shpesh herë hermetikisht.
Historia e këtij romani është mjaft interesante, dhe, mbi të gjitha një akt për të zbuluar vetveten; pa iu nënshtruar opinionit të të tjerëve. Duhet të kërkosh njerëz që nuk kanë frikë të bëjnë gabime.
Ky libër është pjesë e historisë dhe tragjedisë shqiptare postkomuniste dhe dokumenton me fakte, për aq sa i takon një romani, atë çka ndodhi gjatë viteve të tranzicionit.
Ky libër është ndërtuar mbi një ngjarje të vërtetë. Sigurisht që autorja ka bërë ndryshime si te ngjarja ashtu edhe te disa nga personazhet, përndryshe nuk do të ishte letërsi artistike.
Nga libri: O Zot, si është e mundur që ma more Ajkunën, më të dashurën e jetës sime?! Jo, jo, nuk mund ta përpijë deti atë krijesë aq të bukur natyrore! Qoftë mallkuar ajo dallgë aq e fuqishme që ma rrëmbeu nga dora Ajkunën time!.
Vetë, Mustafaj, në hyrje paralajmëron lexuesit e vet të çmuar se ky nuk është një roman autobiografik, edhe pse njëri nga personazhet quhet Besnik Mustafaj.
Kjo vepër, dëshmia e parë dhe tepër e rrallë e masakrës serbe në Prishtinë në pranverë të vitit 1981, u shkrua fill pas saj në vitet 1981-1983. Ndër të tjera ajo pati si qëllim njohjen e publikut shqiptar, dhe sidomos atij botëror, me terrorin e ushtruar në Kosovë. Për fat të keq, pavarësisht nga ky synim, vepra u prit fare ftohtë nga Shqipëria zyrtare
Një roman kushtuar kohës, zvetënimit, kujtimeve, dashurisë dhe pabesisë, që luhatet midis së tashmes dhe së shkuarës.
Përmes personazheve të Maries, Ndreas, Lleshit apo Xhevries në Verriun e Shqipërisë, autori na flet për një shoqëri egoiste që i tjetërson kuptimin togfjalëshit ji i lirë. Ndonëse ishte ideuar si skenar filmi, autori pohon se në thelb ka përcjellë sintezën e gjurmëve që la pas gjakmarrja, ideologjia dhe burgjet e komunizmit.
a quajtur Libri i udhëtarit, megjithëse udhëtarit të Izet Durakut, një personazh qendror i romanit, rruga vazhdimisht i rezulton pa krye, natyrisht për shkak të një mjedisi, shoqërie dhe kohe që edhe ato nuk dinë çbëjnë, nuk dinë se ku po shkojnë. I ndërtuar nga fragmente jermi, ai ngjan unik në llojin e vet.
Në një mbrëmje të butë të vitit 1971, pesë gra mblidhen në një dhomë ndenjje të vogël në rrethinat e Londrës. Me një humor të mençur dhe ironik, autorja na shoqëron përmes vijimit njëzetvjeçar të jetës së këtyre grave, teksa qëllimet e mira lihen mënjanë, pre e politikës, seksit dhe tradhtive.
I ardhur me zërin e një mësuesi të ri, në një fshat ku bora ndërton kurthet më të mëdha se njerëzit, rrëfimtari Dibra aludon gjithë maskën e sistemit komunist, që shfaqej ashtu, si një borë, pa treguar aspak kurthet ndaj njeriut – sidomos të njeriut që kërkon të ëndërrojë, që kërkon të dashurojë, që kërkon të jetojë, që dëshiron të ecë
Libri “Kallamishte në erë”, i cili e pa dritën e botimit në vitin 1913, është romani më i lexuar dhe më i përkthyer i autores Grazia Deledda