Menu
> >>>Dhune e dhunti
I ri Dhunë e dhunti Shiko më të madhe

Dhune e dhunti

Enit Karafili Steiner PE0176

Libër i ri

Përshkrim i shkurtër

Një histori dashurie e trazuar dhe e torturuar mes ndjenjave të detyrës, dëshirave shpirtërore dhe brerjes së ndërgjegjes.

Më shumë detaje

500 Artikuj

Detaje të librit

Shtëpia Botuese

PEGI

700 Lekë

Si të blej?

Shto në listën e librave që dua

Porosit me një klik

Share

30 libra të tjerë nga e njëjta kategori:

Më tepër

Maksi dhe Toska janë dy vëllezër binjakë, të shpërngulur në Amerikë, në Lalaland, në kërkim të lumturisë dhe Tokës së Premtuar. Maksi, një shpirt artist, bohem e kokëkrisur, dhe Toska, i matur, akademik e filozof, përbëjnë dy anët e një peshore që kanë nevojë të domosdoshme për njëri-tjetrin për të ruajtur ekuilibrin.

Të lidhur ngushtë, jo vetëm përmes kapilarëve të hollë të gjakut, fëmijërisë dhe ëndrrave të tyre, përjetësisht të pandashme, mes tyre futet shpirti i një gruaje. Tesa, "e marra mish e thua e të vëllait", do të trondisë marrëdhënien e tyre, duke i larguar, por edhe duke i ngërthyer keqaz me njëri-tjetrin. "Vala" e fatalitetit do t'i rrëmbejë në vorbullën e vet të tria qeniet, sidomos pas një aksidenti tragjik që do të pësojë Maksi, duke i mbajtur pezull mes "dhunës e dhuntisë".

Kritika

Arma kryesore e Enit Karafilit është njohja shumë e mirë që ka për letërsinë... [...] Ajo përshkruan thjesht, pa ngarkesa jetën pas '90. [...] Ka një prozë të këndshme, që lexohet rrjedhshëm, pa patetizma, rrëfen ngjarjet realisht siç kanë ndodhur.

Agim Baçi

Fragmente nga libri

1) Prania e saj e pat përmendur, i kish shkundur rehatinë e rrugës së shkurtër, i kish kujtuar se detyra dhe qejfi i nënshtrohen logjikës së fundësisë; se një qejf i tmerrshëm u vinte njerëzve më për shtat se një tmerr pa qejf.

2) Oh, Sartre. Ferri jane të tjerët, thua ti. E pse pra, ndërsa këta të dy puthen e fërkohen, unë trazohem nga e bukura? Sepse s’e kam? Me vret tirania e krahasimit? A mos është faji i tyre që,

kur i shoh rrokur gjoks më gjoks, dua të jem ata? Ata as kanë vënë re, që po i shoh e po grishem prej tyre. Jo, jo, Sartre, mon vieux! L’enfer c’est moi.

3) Oqeani tregon historinë e një djali indian, brengën për lamtumirën e pathënë. Oqeani sjell në breg të mirat e të ligat. Më kujton, kur dua të harroj. Sa herë kam matur fuqitë me forcën që ndan fatet tona dhe i jam lutur: ma shtro para gjithë të keqen që më ke taksur, lëmë ta pi njëherë e mirë gjithë dhimbjen si një kupe melhemi zeher. Dhe po të jem më e fortë se ajo gosti e kobshme, pastaj më shtro të mirat.

Të dhëna

Faqe160
Viti i Botimit2017
VendodhjaTirane
GjuhaShqip
Tipi i publikimitLibër
StatusiI ri
Numri i botimeveI parë
RomanPsikologjik

Libra të rinj Shiko më shumë >>

Libra të tjerë të autorit