Thanoja është i papërsëritshëm. Ai është inteligjent, egocentrik, vetë-shkatërrues,mizogjen, i alkoolizuar dhe vetëvrasës. Kjo është arësyeja që e bën këtë roman tërheqëskaq tronditës dhe njëkohësisht që të rrëmben zvarrë në një udhëtim të çuditshëm që nis ngaskajet e shoqërisë dhe të çon deri në thellësitë e saj.
Dy miq, udhëtojnë nëpër Itali me një makinë të kuqe: dëgjojnë muzikë, këndojnë, qeshin e zihen me njëri-tjetrin.Janë rreth të dyzetave dhe jetët e tyre janë ende pezull. Andrea pret një vendim nga i cili varet historia e tij e dashurisë. Paolo është në krizë: si çift, si identitet, si burrë i moshës së mesme.
A mund të ndodhë që analet e Shqipërisë të kopjojnë historinë dhe, nga ana tjetër, që vetë historia e Shqipërisë të imitojë letërsinë? A mund të kalojë ajo, me hap të sigurt duke ndjekur fillin e Ariadnës, nga Jul Cezari dhe Makbethi i Shekspirit te fiksionet e stërholluara të Borhesit?
A mundet që një lajm i rremë të shënjojë fatin e një kontinenti? Kjo është pikërisht ajo që beson një industrialist i pasur në pará e mbështetje politike dhe një marketer i paskrupullt.
Në vilën e tij në Tibur, perandori 60-vjeçar Adriani i shkruan nipit të tij të adoptuar: sundimtarit të mëvonshëm Mark Aurelit. Ajo që Adriani i shkruan 17-vjeçarit është më shumë një dialog me vetveten, një reflektim mbi egon e tij dhe maskat që ka ndërruar gjatë jetës.
Një nënë, bijë, grua, e dashur, mike, mësuese, epror... këta janë zërat që përbëjnë sagën e pasur sensuale të romanit “Isabela”. Të rrëfyera në sfondin e tri dekadave të historisë së Filipineve nëpërmjet lirizmit erotik, jeta e grave në Luginën Kagajan, është një përpjekje e vazhdueshme për drejtësi sociale.