Ernesto Sabato lindi më 24 qershor 1911 në Rojas në një provincë të Buenos Aires në Argjentinë. Ai ishte djali i Francesco Sabatos dhe Giovanna Maria Ferrari, që të dy prindër që kishin emigruar nga Kalaria drejt Argjentinës. Gjyshi i Ernesto Sabatos ishte arbëresh, nga San Martino di Finita.

Në vitin 1924 Ernesto përfundoi Kolegjin nacional de La Plata. Këtu ai u takua me profesorin e tij Pedro Henriguez Urena, i cili e mbështeti që në fillesat e para për të shkruar. Në vitin 1929 ai nisi studimet për Fizikë dhe Matematikë në Universtitetin Kombëtar de La Plata.

Në vitet 30 ai u bë pjesë e lëvizjeve komuniste më lëvizjen Insurrexit Group, bashkë me Hecotr Agosti, Angel Hurtado de Mendoza, Paulno Alberdi, etj. në vitin 1033 zgjidhet sekretar i përgjithshëm i Federatës Komuniste të Rinisë, Juvenil. Ai ishte zgjedhur delegat për të shkuar në Moskë, por ndërron rrugë dhe përfundon në Paris, duke refuzuar pjesëmarrjen në Kongresin Ndërkombëtar të Rinisë Komuniste. Në këtë periudhë ai shkruan romanin e parë “La fuente Muda, i cili mbetet i papublikuar.

Në vitin 1936 Sabato rikthehet në Buenos Aires dhe martohet me Matilde Kusminsky Richter. Në vitin 1938 merr titullin doktor në fizikë në universitet. Ai bëri një kërkim për rrezatimin atomik në Institutin Curie në Paris. Në këtë periudhë ai njihet edhe me lëvizjen surealiste në Francë, e cila do të kishte ndikim të thellë në krijimtarinë e tij.

Në fund të jetës së tij, në vitin 1998 Ernesto Sabato kërkoi të marrë shtetësinë italiane. Sabato para se të ndahej nga jeta ka vizituar edhe Shqipërinë, pasi ai është vlerësuar me çmimin Kadare dhënë nga fondacioni Velia për romanin “Tuneli”, të cilin e ka sjellë në shqip përkthyesja Mira Meksi.

Ernesto Sabato u nda nga jeta më 30 prill 2011.

Në fillimin e viteve 40 fillon të shkruajë në shtypin letrar të kohës dhe të njihet me autorë të mëdhenj të letërsisë botërore si Borges, Camus, Tomas Mann etj.

Në vitin 1948 publikohet romani i parë i tij “Tuneli” i ardhur edhe në shqip’ në vitin 1961 botohet romani “Mbi heronjt dhe varret” i cili është konsideruar si një nga dhjetë romanet më të mira të shekullit të XX. Një vitin 1977 ai boton romanin “Engjëlli i Errësisë (Abaddon el exteminador).

Pjesa më e madhe e krijimtarisë së tij i është kushtuar eseistikës. Më të njohurat janë “One and Universe”, “Man and Mechanism”, “Heterodoxy”, “Tango: Discussion and Key”, “Culture in the National Crossroads”, “Dialogues ëith Jorge Luis Borges”, “Begfore the End” “resistance”, “Spain in the diaries of my old age”, etj.

Një nga librat e tij eseistik të përkthyer në shqip është “Shkrimtari dhe fantazmat e tij”.