Ernest Koliqi ishte poet, shkrimtar, dramaturg, dijetar dhe përkthyes i njohur shqiptar. I lindur në Shkodër, ku gjithashtu aty mori edhe mësimet e para, ai u transferua në Itali për të studiuar në Brescia dhe më pas në Universitetin e Padovës. Ai filloi të shkruante nën pseudonime, si Hilushi, Hilush Vilza dhe Borizani.

Në vitet 1920 dhe 1930 Koliqi ishte themeluesi i revistave kryesore në Shqipëri, si revista "Illyria", "Ora e Maleve", "Shkendija" dhe revista të tjera si Shejzat në Itali. Ai gjithashtu ishte Ministër i Arsimit në kohën e Mbretërisë së Shqipërisë gjatë Luftës së Dytë Botërore, kur kontriboi në krijimin e bibliotekave publike në Shqipëri.

Koliqi u përpoq të shkruante një histori të letërsisë shqiptare, pa ndonjë ndikim prej ideologjive politike apo faktorëve të tjerë.

Si shkrimtar shumë nga veprat e tij letrare u ndaluan gjatë kohës së komunizimit për shkak të pikëpamjeve të tij politike liberale. Ai u bë krijues në prozë, dhe së bashku me Mitrush Kutelin konsiderohen themeluesit e prozës moderne shqiptare. Ai përktheu në shqip veprat e shkrimtarëve të mëdhenj italianë, si Dante Alighieri, Petrarka, Ludovico Ariosto, Torquato Tasso, Giuseppe Parini, Vincenzo Monti, Ugo Foscolo dhe Alessandro Manzoni. Ai u spikat në përkthimin e një antologjie të poezisë italiane në vitin 1963.

Në librat e tij si Hija e Maleve (1929), Tregtar flamujsh (1935) dhe Pasqyrat e Narçizit (Pasqyrat e Narcis) (1936), Koliqi sjell një spiritualitet unik shqiptar në letërsi. Koliqi vdiq në Itali në vitin 1975.