Leon Leka, i denuar nga regjimi komunist, vjen vonë me një vëllim të botuar poetik, por që përmban një art që ka qenë jetëshpëtues për të. Poezia e tij shfaqet si kërkesë për dimension lirie në një mjedis të izoluar, njëherësh edhe si ushtrim ngushëllimi. Leoni pohon se krijmi i një stili individual ka qenë zotimi i tij