Sterjo Spasse (lindur më 1914 në Gollomboç, vdekur më 1989 në Tiranë) është shkrimtar shqiptar. Sterjo shkollën fillore e kreu në Korçë, ndërsa shkollën Normale në Elbasan. Një kohë punoi si mësues. Më vonë vazhdoi studimet e larta për pedagogji në Firencë të Italisë dhe mandej për letërsi në Bashkimin Sovjetik. Mbas Çlirimit një kohë punoi në revistat pedagogjike dhe letrare : "shkolla e re", "Arsimi popullor", "Literatura jonë", "Nëntori", etj. Ai punoi edhe pranë Lidhjes së Shkrimtarëve dhe të Artistëve të Shqipërisë. Ndërsa kohën e fundit e kaloi në Tiranë, si shkrimtar me profesion të lirë.

Veprimtaria letrare e Sterjo Spasses është e shumëllojshme. Shkroi punime pedagogjike, tekste shkollore u muar me përkthime, shkroi artikuj të ndryshëm, monografi, tregime, romane etj. Veprimtaria e tij, sidomos ajo letrare zë fill që na vitet tridhjetë të shekullit të kaluar. Kjo ishte një periudhë në të cilën Sterjo Spasse u dallua me krijiet e veta, sidomos në fushën e tregimit dhe atë të romanit. Ai ka botuar disa përmbledhje tregimesh si dhe dhjetë romane. Kryevepra e Sterjo Spasses është "Pse" (1935)

Veprat

Kurorë rinije 1934

Pse ?! 1935

Ata nuk ishin vetëm, roman 1952

Afërdita përsëri në fshat, roman 1955

Buzë liqenit, roman 1965

Sokolesha, 1966

Të fala nga fshati, 1968

Zjarre, roman 1972

Ja vdekje, ja liri, roman 1978

Kryengritësit, roman 1983

O sot, o kurrë !, roman 1989

Letra nipit tim Arian në Tiranë nga Maqedonia dhe Kosova, 1975

Zgjimi, roman

Pishtaret, roman

Afërdita ,roman (1944)