e prej qëmotit, kur shterej pasioni, në trupa qytetesh me kocka betoni, një këngë e blertë mu ngjiz në stomak si kancer i pyllit çdo ditë shtatëpak... ....e lashë buzë liqenit si fëmij të braktisur uriujk, këmbëzbathur me xhaketën e grisur me shtatin idhnak e sytë plot kureshtje u largova mes mjegullës si hije në heshtje ....e pastaj, çele ti, lulja ime e...