Zhan de la Fonten (Francës : Jean de la Fontaine) lindi më 8 korrik të vitit 1621, vdiq më 13 prill të vitit 1695. Ai ishte poeti kombëtar i Francës, njëri ndër krijuesit më prodhimtarë në botë që shkroi pothuaj në të gjitha gjinitë, por shkëlqeu veçanërisht me fabulat e mrekullueshme, të cilat e vunë në radhët e fabulistëve më të mëdhenj të botës.

Sipas Flaubert, ai ishte i vetmi poet francez për të kuptuar dhe të zotëruar cilësi të gjuhës franceze para Hugo. Një grup i pullave postare me portretin e La Fontaine u vu në qarkullim në Francë në vitin 1995.

La Fontaine ka lindur në Francë. Babait të tij, mbikëqyrës i Ujërave dhe Pyjeve në Chateau-Thierry, do t’i pëlqente që i biri të bëhej klerik, por shkrimtari i vogël nuk ndihej fare i përshtatshëm për jetën kishtare. Në moshën njëzet e gjashtë vjeçare, ai u martua dhe babai i tij i dha të birit pjesë të funksionit të tij.

Nëna e tij ishte Françoise Pidoux. Edhe ajo i përkiste klasës së mesme provinciale. Edhe pse ata nuk ishin fisnikë, babai i tij ishte mjaft i pasur.

Në vitin 1682 ai ishte, në më shumë se gjashtëdhjetë vjeç, i njohur si një nga nga letrarët më të shquar të Francës. Madame de Sévigné, një nga zërat kritikë letrarë më të shquar të kohës, e përshkruante përmbledhjen e tij të dytë të Fabula të botuara në dimrin e vitit 1678 si hyjnore. Dhe ishte shumë e sigurtë se shprehte opinionin e përgjithshëm.

Në vitin 1684 ai hyri në Akademinë Franceze. Megjithatë, më shumë se titulli akademik, La Fontaine ia detyron pavdekësinë veprën së tij letrare dhe mbi të gjitha Fables, të cilat, duke iu referuar modeleve antike latine (në veçanti, padyshim, në Eesop), padyshim përfaqësojnë veprën e tij më të suksesshme dhe frymëzuar, veçanërisht sepse ato përshkruajnë shoqërinë franceze të shekullit të shtatëmbëdhjetë. Rrëfimtari, në të vërtetë, në këto mini-histori, një lloj apologjie, vë në gojën e kafshëve fjalë që askush në atë kohë nuk do të kishte guxuar të shprehte.